Ο Δάσκαλος, Δημήτριος Καλαμαράς υπήρξε για πολλά χρόνια δάσκαλος στο Βαλτινό και μάλιστα την εποχή που οι δάσκαλοι, εκτός από το παιδαγωγικό έργο τους, δηλαδή, της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, αλλά και των μεγάλων αναλφάβητων, έκαναν και χρέη γραμματικών στις κοινότητες, βοηθοί αγροφυλάκων, ψάλτες στους ιερούς ναούς, επιτροπές και διανομείς στους εράνους κλπ.
Θεωρούσε το Βαλτινό σαν δικό του χωριό, αφού έζησε σ' αυτό και δίδαξε τα μισά χρόνια της ζωής του. Πιστός στα λόγια του ποιητή που παροτρύνει: «Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε ψυχές! Κι ό,τι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου μην τ' αρνηθείς! Θυσίασε το ως τη στερνή πνοή σου!».
Ήταν παντρεμένος με την σύζυγό του, Σοφία και είχαν τρία παιδιά, τον Γιώργο, τον Μιχάλη και την Ευαγγελία.
Κουράστηκε και έφυγε αθόρυβα ο δάσκαλος μας, αξιοπρεπής, καλοσυνάτος, έντιμος μα πάνω απ' όλα μεγαλόψυχος.
Έμεινε όμως πίσω το έργο του να θυμίζει τις δύσκολες εποχές που τις απάλυνε με την γλυκιά του παρουσία.Θα σε θυμόμαστε πάντα, αγαπημένε μας δάσκαλε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου