Οι σωσίες του Βαλτινού

Επαναφέροντας μια παλαιότερη ανάρτηση και παρατηρώντας κάποιες παλιές φωτογραφίες με πιο προσεχτική ματιά, ανακαλύψαμε κάτι που μας ξάφνιασε ευχάριστα: σε κάποιους συγχωριανούς Βαλτσινιώτες υπάρχουν έντονες ομοιότητες στα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά τους με διάφορες διασημότητες του καλλιτεχνικού και πολιτικού χώρου.

Αντιπαραθέτουμε τις φωτογραφίες τους για να διαπιστώσετε του λόγου το αληθές και να χαμογελάσετε μαζί μας:

– Ο Αθανάσιος Τσιατσιάβας έμοιαζε καταπληκτικά με τον ηθοποιό Νίκο Ξανθόπουλο. Το βλέμμα και το ύφος του θυμίζουν τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, λες και περιμένεις να τον δεις να τραγουδά «αγροτικό λαϊκό τραγούδι» με εκείνο το πηγαίο πάθος.

– Ο Χρήστος Κατσιούλης θύμιζε έντονα τον συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι. Το χαμόγελο και η γλυκιά του φυσιογνωμία, σε συνδυασμό με το βλέμμα που έμοιαζε να ταξιδεύει, φέρνουν στη μνήμη τη μορφή του μεγάλου συνθέτη που έντυσε με μελωδίες πολλές γενιές.

– Ο Χρήστος Κλιάκος είχε μια εντυπωσιακή ομοιότητα με τον Τζέιμς Ντιν. Στη στάση του σώματος, στο ύφος του βλέμματος και στο χτένισμα της εποχής, θυμίζει τον θρύλο του αμερικανικού κινηματογράφου, δίνοντας μια κινηματογραφική νότα στο χωριό μας.

– Ο Γεώργιος Δήμος μοιάζει με τον Αντώνη Βαρδή. Η έκφρασή του, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του φέρνουν στον νου τον σπουδαίο τραγουδοποιό που άγγιξε τόσες καρδιές με τα τραγούδια του.

– Ο Γεώργιος Πράτας είχε έντονα χαρακτηριστικά που θύμιζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου σε νεαρή ηλικία. Το βλέμμα του και το παρουσιαστικό του έχουν κάτι από την αποφασιστικότητα και τη νεανική φλόγα του πολιτικού άνδρα που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή.

***

Μερικές φορές, οι φωτογραφίες αυτές γίνονται μια γλυκιά αφορμή να θυμηθούμε αγαπημένους ανθρώπους του χωριού, αλλά και να δούμε με χιούμορ πώς το Βαλτινό «έκρυβε και κρύβει» μικρούς σωσίες μεγάλων προσωπικοτήτων, κάνοντας την καθημερινότητα πιο όμορφη.

Προσκαλούμε όποιον έχει παρόμοιες φωτογραφίες ή παρατηρήσεις να τις στείλει, για να εμπλουτίσουμε τη συλλογή των “Σωσιών του Βαλτινού”. Μπορεί, τελικά, το μικρό μας χωριό να έχει περισσότερους «διάσημους» απ’ όσους φανταζόμασταν.